Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Λέσχες ανάγνωσης

Αρχαία ελληνική τεχνολογία, πάλι ...

Αρχαία ελληνική τεχνολογία

Αρχαιολογικός άτλας Αιγαίου

Κυκλαδικός πολιτισμός - συνδέσεις

Εκπαιδευτικά προγράμματα Μουσείου κυκλαδικής τέχνης

Κυκλαδικός πολιτισμός

Αγγειοπλαστική

Το παράδοξο της Λακωνίας

Ακρωτήρι-Θήρα

Εποχή του χαλκού

Καβομαλιάς

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Λογοτεχνία online

BBC free online lessons

BBC Δωρεάν Ιταλικά ...

Free courses (Education portal)

Free courses (Open culture)


Free courses (Coursera)

Παιχνίδι με την Ιστορία

Και πάλι ... σελίδες Ιστορίες

Πρόσωπα και πράγματα της Παγκοσμίου Ιστορίας ...

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

The Open University

HISTORY BBC

Ιστορία Α΄ Γυμνασίου Κεφ. 5 3. Η λειτουργία του πολιτεύματος. Οι Λειτουργίες + Διαγραμματική γραμμή




ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 

3. Η ΛΕIΤΟYΡΓIΑ ΤΟY ΠΟΛIΤΕYΜΑΤΟΣ.
ΟI ΛΕIΤΟYΡΓIΕΣ


Μέχρι το 462 π.Χ.,
έτος της πτώσης
της πολιτικής δύναμης
του Κίμωνα,
και την άνοδο του Περικλή,
(=όταν ο Κίμων έχασε τη δύναμή του και
όταν εμφανίστηκε ο Περικλής)
το αθηναϊκό πολίτευμα
λειτουργούσε περίπου
όπως το είχε διαμορφώσει
η μεταρρύθμιση του Κλεισθένη.
Όμως,
στη συνέχεια
το πολίτευμα εξελίσσεται,
η λαϊκή συμμετοχή διευρύνεται (μεγαλώνει) και
ο δήμος ασκεί το σύνολο της εξουσίας.

Εκκλησία του Δήμου
είναι το κυρίαρχο σώμα
στη δομή (στο σκελετό)
του αθηναϊκού πολιτεύματος.
Όλοι οι ελεύθεροι πολίτες της Αττικής,
σύμφωνα με τον νόμο,
ήταν μέλη της.
Στις συνεδριάσεις
κάθε πολίτης
μπορούσε ελεύθερα
να εκφράσει τη γνώμη του.
Οι αποφάσεις της Εκκλησίας
καθόριζαν την πορεία της πολιτείας
σε όλους τους τομείς. Η Εκκλησία, 

όπως όριζε η μεταρρύθμιση του Κλεισθένη,
εκλέγει,
με θητεία ενός έτους
(=για 1 χρόνο),
τα μέλη της Βουλής των Πεντακοσίων, 
αλλά τώρα οι αρμοδιότητές της ήταν αυξημένες.
Αυτή
προετοίμαζε τα κείμενα των νόμων 
(προβούλευμα), 
τους οποίους,
μετά από συζήτηση,
ψήφιζε ή απέρριπτε η Εκκλησία.
Μετά τη μεταρρύθμιση του Εφιάλτη,
ο Άρειος Πάγος
δεν είχε δικαίωμα να ελέγχει τη βουλή.


Εκεί όμως
που σημειώνονται
οι ριζοσπαστικότεροι νεωτερισμοί
είναι στην απονομή της δικαιοσύνης.
Ο Εφιάλτης αφαίρεσε από τον Άρειο Πάγο
την αποκλειστικότητα
της απονομής της δικαιοσύνης,
αφήνοντάς του
μόνο
τις περιπτώσεις φόνου
εκ προμελέτης (=που προσχεδιάστηκαν)
και εμπρησμού (=φωτιάς). Όλες οι άλλες περιπτώσεις 

μεταφέρονται στη δικαιοδοσία
ενός πολυμελούς λαϊκού δικαστηρίου,
της Ηλιαίας, 
με 6.000 δικαστές,
οι οποίοι εκλέγονταν,
με θητεία ενός έτους,
από την Εκκλησία.
Η Ηλιαία χωριζόταν σε 10 τμήματα.
Το κάθε τμήμα
είχε αρμοδιότητα
σε διαφορετικό δικαστικό τομέα και
αντιπροσώπευε
μία από τις δέκα φυλές της Αθήνας.


Οι Εννέα Άρχοντες 
δεν εκλέγονταν πια,
αλλά κληρώνονταν˙
έτσι το αξίωμά τους είχε καταλήξει
να είναι καθαρά διακοσμητικό.
Αντίθετα,
οι Δέκα Στρατηγοί 
αναδεικνύονται
ως οι κύριοι ανώτατοι άρχοντες.
Έργο τους είναι
η εσωτερική ασφάλεια της πόλης,
ο σχεδιασμός της εξωτερικής πολιτικής και
η διοίκηση του στρατού και του στόλου.

Η αθηναϊκή Πολιτεία,
με την τόσο έντονη παρουσία
σε πανελλήνια κλίμακα,
είχε ανάγκη από χρήματα.
Η συντήρηση του στόλου,
η οργάνωση μεγαλοπρεπών εορτών,
το ανέβασμα
πολυπρόσωπων θεατρικών παραστάσεων,
η αποστολή πρεσβειών
σε πανελλήνιες εορτές
απαιτούσαν
τεράστια οικονομική δαπάνη.

Η Αθήνα,
με ένα ευφυές (πανέξυπνο)
φορολογικό σύστημα,
τις λειτουργίες,
υποχρέωνε
τους οικονομικά ισχυρούς Αθηναίους
να προσφέρουν τα αναγκαία χρήματα
για την κίνηση όλου του μηχανισμού.
Το πρωτότυπο,
με το σύστημα των λειτουργιών,
είναι ότι βοηθείται η πολιτεία
αλλά συγχρόνως προωθείται
η προσωπική προβολή και
υλοποιούνται
οι φιλοδοξίες των φορολογουμένων
(=γίνονταν διάσημοι
αυτοί που έδιναν τα χρήματα
για τις λειτουργίες).

Οι κυριότερες λειτουργίες ήταν:
η τριηραρχία, 
δηλαδή η προσφορά χρημάτων
από έναν ή περισσότερους ιδιώτες
για τη συντήρηση ενός κρατικού πλοίου˙

η χορηγία, 
δηλαδή η ανάληψη της δαπάνης
για το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης
που θα λάμβανε μέρος σε δραματικούς αγώνες˙

η γυμνασιαρχία,
δηλαδή η καταβολή των εξόδων
για τη διατροφή και την εκγύμναση αθλητών
που θα έπαιρναν μέρος
σε «γυμνικούς αγώνες»˙

τέλος,
η εστίαση, 
δηλαδή η παροχή
από έναν πλούσιο πολίτη
των χρημάτων για την παράθεση δημόσιου γεύματος
(για ένα δημόσιο γεύμα)
στα μέλη της φυλής του
σε περίοδο εορτών ή αγώνων.

Τους πλούσιους πολίτες
που προσέφεραν μεγάλα ποσά
για τις λειτουργίες
η Πολιτεία τους τιμούσε, 
δίνοντάς τους την άδεια
να στήσουν αναμνηστικό μνημείο
σε περίπτωση νίκης της ομάδας τους
σε δραματικούς
ή γυμνικούς αγώνες.

Σελίδες Ιστορίας (Ισπανικά)

Ιστορικοί άτλαντες

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Σουρρεαλισμός Ζωγραφική






Υλικό για Γ. Σαραντάρη

Ντοκυμαντέρ για Γ. Σαραντάρη

Ν. Λογοτεχνία Β' Γυμνασίου Γ. Σαραντάρης



  1. Σε ποιο γραμματικό πρόσωπο μιλά το ποιητικό εγώ;
  2. Ας χωρίσουμε το ποίημα σε δυο κομμάτια με βάση τη χρονική βαθμίδα των ρημάτων του.
  3. Πού μπορεί να βρίσκεται – να βρέθηκε το ποιητικό εγώ;
  4. Ας αναζητήσουμε και ας καταγράψουμε φράσεις λέξεων, όπου οι λέξεις συνδυάζονται ανατρεπτικά και δημιουργούν εξωπραγματικές εικόνες. Ας περιγράψουμε τις εικόνες αυτές όπως τις φανταζόμαστε …
  5. Τελικά  από πού ξεκίνησε και πού πήγε το ποιητικό εγώ; Γιατί μιλά στο εμείς; Γιατί από το παρόν μεταβαίνει στο παρελθόν;
  6. Τι νομίζετε πως είναι η ποιητική λειτουργία της γλώσσας και πώς αυτή δημιουργείται;
  7. Μετά από όλα αυτά πώς εξηγούμε την παντελή έλλειψη σημείων στίξης στο ποίημα, την ύπαρξη της μίας και μοναδικής παρένθεσης και το κεφαλαίο γράμμα στην αρχή της κάθε σειράς;
  8. Πόλη και Θάλασσα: τι συμβολίζουν στο ποίημα, τι σημαίνουν για εμάς με αφορμή το ποίημα;
  9. Στο ποίμα συντελείται μια υπέρβαση του χώρου αλλά και του χρόνου. Πώς γίνεται αυτό και τι, νομίζουμε, ότι δηλώνει;
  10. Ποια είναι, λοιπόν, η λειτουργία του ονείρου, της φαντασίας ή/και της μνήμης στο ποίημα;
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΚΕΙΜΕΝΑ






Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Νεοελληνική Γλώσσα Παράγραφος επιχειρηματολογίας

Παράγραφος επιχειρηματολογίας


Επιχειρηματολογία 1

Θεματική περίοδος: Τι;
Λεπτομέρειες: Γιατί;
Συμπέρασμα: Έτσι ...

Επιχειρηματολογία 2

Θεματική περίοδος: Τι;
Λεπτομέρειες: Πώς;
Συμπέρασμα: Έτσι ...

Επιχειρηματολογία 3

Θεματική περίοδος: Τι;
Λεπτομέρειες: Έτσι ...
Συμπέρασμα: Άρα ...

Βοηθητικές φράσεις

Τι=Φαινόμενο, συνήθεια, γεγονός, συμβάν, κατάσταση, θέμα, άποψη, ιδέα, γνώμη κ. α.

Γιατί=Αιτίες, αίτια, για ποιους λόγους, πού οφείλεται, 
πώς εξηγείται - πώς εξηγείτε, πώς προκύπτει, 
ποιοι παράγοντες οδηγούν σε κ. α.

Πώς=Με ποιους τρόπους, κάτω από ποιες προϋποθέσεις, 
σε ποια περίπτωση, κάτω από ποιες συνθήκες, 
ποιες καταστάσεις οδηγούν κ. α.

Έτσι=Άρα, επομένως, συνέπειες, επακόλουθα, επιπτώσεις, αποτελέσματα, παρεπόμενα κ. α.



Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Ιστορία Α΄ Γυμνασίου (Διαγραμματική γραφή) ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΚΟ ΠΟΛIΤΕYΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟIΕIΤΑI – Ο ΠΕΡIΚΛΗΣ ΚΑI ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΚΟ ΠΟΛIΤΕYΜΑ


ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΚΟ ΠΟΛIΤΕYΜΑ
ΣΤΑΘΕΡΟΠΟIΕIΤΑI – 
Ο ΠΕΡIΚΛΗΣ 
ΚΑI ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΚΟ ΠΟΛIΤΕYΜΑ
hi-storytelling.blogspot.com

Στην πολιτική ζωή της Αθήνας,
μετά τη λήξη των Περσικών πολέμων,
κυριαρχούν
δύο ανταγωνιστικά (αντίθετα)
πολιτικά κόμματα,
το αριστοκρατικό και το δημοκρατικό.
Το πολίτευμα,
όπως το οργάνωσε ο Κλεισθένης,
συνεχώς 
1. εξελίσσεται,
2. χάνει το συντηρητικό
(μη προοδευτικό) του χαρακτήρα,
και, όλο και περισσότερο,
3. γίνεται δημοκρατικό.
Δηλαδή,
τα πρόσωπα,
όσο ισχυρά και αν είναι,
υποτάσσονται
στις θελήσεις του συνόλου
(=σέβονται αυτό
που θέλουν οι πολλοί).
Ο Μιλτιάδης και ο Θεμιστοκλής,
οι δύο πρωταγωνιστές
των Περσικών πολέμων,
πεθαίνουν ο ένας στη φυλακή
και ο άλλος στην εξορία.
Οι κύριοι εκπρόσωποι
της νέας πολιτικής γενιάς
(οι νέοι πολιτικοί),
αν και ανήκουν
σε αντίπαλες πολιτικές μερίδες,
όπως ο Κίμων και ο Περικλής,
δέχονται να είναι απλώς
οι προικισμένοι υπηρέτες της κοινότητας
(οι ικανοί υπηρέτες του λαού).
Η νομιμοφροσύνη
(=το να είμαστε πιστοί στους νόμους)
του Κίμωνα
στο δημοκρατικό πολίτευμα
είναι παροιμιώδης
(μοναδική).
Ο ίδιος (ο Κίμων)
1. δέχεται αδιαμαρτύρητα
(χωρίς διαμαρτυρία)
τον εξοστρακισμό (την εξορία) του
το 461 π.Χ.  και,
όταν η πατρίδα τον ξανακαλεί,
2. τίθεται επικεφαλής (μπαίνει αρχηγός)
του στόλου των Αθηναίων
κατά την τελευταία τους επιχείρηση
εναντίον των Περσών,
α. για να πεθάνει
πολιορκώντας τη Σαλαμίνα της Κύπρου και,
έστω και  (ακόμα και) νεκρός,
β. να νικήσει τους Πέρσες (449 π.Χ.).
Ο Περικλής είναι
ο πρώτος ανάμεσα στους πολίτες
(ίσος με τους άλλους αλλά πρώτος).
Η μεγαλύτερη δόξα για τον Περικλή
είναι ότι,
παρόλο που κυριάρχησε
για πολλά χρόνια
στον πολιτικό στίβο
(στην πολιτική ζωή) της Αθήνας και
συγκέντρωσε στα χέρια του
εκτεταμένες εξουσίες (πολλές εξουσίες),
ποτέ δεν ξέφυγε
από τη δημοκρατική νομιμότητα
(=δεν έκανε κάτι αντίθετο
με το νόμο και με τη δημοκρατία).
Ο Περικλής,
γόνος
του παλαιού γένους των Αλκμεωνιδών
και μαθητής του φιλόσοφου Αναξαγόρα,
εμφανίζεται για πρώτη φορά
στον πολιτικό ορίζοντα της Αθήνας
(στην πολιτική ζωή της Αθήνας)
στο πλευρό του Εφιάλτη,
του ηγέτη του δημοκρατικού κόμματος,
το 462 π.Χ.
Τότε,
το δημοκρατικό κόμμα,
εκμεταλλευόμενο (=πώς;)
την ατυχή ανάμειξη του Κίμωνα
στην επανάσταση
των Μεσσηνίων ειλώτων στη Σπάρτη,
κατορθώνει (τι;)
να εξοστρακίσει τον Κίμωνα και
να πάρει την εξουσία.
Εφιάλτης και Περικλής
θα αγωνιστούν
για τη δημοκρατικότερη εξέλιξη
του πολιτεύματος.
Ο αγώνας τους
θα κορυφωθεί με το να αφαιρέσουν (πώς;),
από τον Άρειο Πάγο,
που ήταν το προπύργιο του συντηρητισμού
(=το πιο δυνατό σημείο των αριστοκρατών),
1. κάθε πολιτική εξουσία,
καθώς και 
2. το αποκλειστικό προνόμιο
της απονομής της δικαιοσύνης
(=το να δικάζει μόνο αυτός).
Μετά τη δολοφονία του Εφιάλτη
και την πολιτική αποδυνάμωση του Κίμωνα,
ο Περικλής,
ως αρχηγός του δημοκρατικού κόμματος,
θα αρχίσει να εφαρμόζει
το προσωπικό του πολιτικό πρόγραμμα.
Για τον Περικλή δημοκρατία
σημαίνει ισότητα όλων των πολιτών
απέναντι στο νόμο
αλλά συγχρόνως και
δυνατότητα για όλους
να διάγουν (ζουν)
μια άνετη ζωή.
Για αυτό,
ο Περικλής 
1. καθιερώνει τη μισθοφορία,
ένα είδος οικονομικής ενίσχυσης
για τους απορότερους (τους πιο φτωχούς),
ώστε να μπορούν,
απερίσπαστοι,
να παρακολουθούν
τις συνεδριάσεις της Εκκλησίας του Δήμου και
να ασκούν τα πολιτικά τους δικαιώματα.
Έτσι,
ακόμη και οι φτωχότεροι
είχαν τη δυνατότητα
να καταλαμβάνουν
πολιτειακά αξιώματα
(π. χ. στρατηγός, βουλευτής …).
Επιπλέον,
2. η Πολιτεία αναπτύσσει
θεσμούς κοινωνικής προστασίας
(=παίρνει μέτρα
για να έχουν όλοι δικαιώματα) και
πληρώνει,
για τους απόρους,
το αντίτιμο του εισιτηρίου τους
για την είσοδό τους στο θέατρο
(για να μπορούν
να πάνε στο θέατρο)
(θεωρικά χρήματα).
Ακόμη,
3. ο Περικλής συλλαμβάνει το σχέδιο
της ανοικοδόμησης
(του χτισίματος)
μεγάλων δημόσιων έργων,
τα οποία
θα προσφέρουν εργασία σε πολλούς και
θα αλλάξουν την όψη της πόλης.
Έτσι, η πόλη της Αθηνάς
θα μεταμορφωθεί.
Α. Η Ειρήνη του Καλλία
εξασφαλίζει για τους Αθηναίους
1. την ειρήνη με τους Πέρσες και
2. την απόλυτη κυριαρχία στο Αιγαίο.
Οι σχέσεις με τη Σπάρτη,
οι οποίες ήταν αρκετά ταραγμένες
μετά την πτώση του Κίμωνα,
εξομαλύνονται (φτιάχνουν)
με τη σύναψη (την υπογραφή)
της Τριακονταετούς Ειρήνης Β.
(ειρήνη για 30 χρόνια)
(446 π.Χ., Τριακοντούτεις Σπονδαί).
Έτσι (Α+Β),
η Αθήνα,
απερίσπαστη (χωρίς εμπόδια),
θα ασχοληθεί με την υλοποίηση
(πραγματοποίηση)
ενός υψηλού (σπουδαίου) πολιτιστικού,
καλλιτεχνικού και
παιδευτικού (μορφωτικού) οράματος.


Ιστορία Α΄ Γυμνασίου 2. ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΚΟ ΠΟΛIΤΕYΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟIΕIΤΑI – Ο ΠΕΡIΚΛΗΣ ΚΑI ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΚΟ ΠΟΛIΤΕYΜΑ



Ιστορία Α΄ Γυμνασίου 1. ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΚΟ ΠΟΛIΤΕYΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟIΕIΤΑI – Ο ΠΕΡIΚΛΗΣ ΚΑI ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΚΟ ΠΟΛIΤΕYΜΑ


Μνημεία Αθήνα

Αρχαιολογία της Αθήνας

Αρχαία Αθήνα Αγορά

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Ιστορία του αλφαβήτου (Αγγλικά)


Αρχαία Αγορά Αθήνα


Περί Προφορικής Ιστορίας


Μνήμη - Βίωμα - Τοπική Ιστορία



1. Η ΣYΜΜΑΧIΑ ΤΗΣ ΔΗΛΟY
2. Η Σ
YΜΜΑΧIΑ ΟΡΓΑΝΟ
ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΗΓΕΜΟΝ
IΑΣ

Μετά τη νίκη των Ελλήνων
εναντίον των Περσών,
οι πόλεις του Αιγαίου
ζουν με τον τρόμο
μιας νέας περσικής εισβολής.

Αρχικά,
οι πόλεις του Αιγαίου
στρέφονται
προς τη Σπάρτη
για να αναζητήσουν στήριγμα.

Όμως,                                                                                      
η μεγάλη δωρική πόλη (η Σπάρτη),
συγκλονισμένη
(επειδή έπαθε σοκ)
από τη συμπεριφορά του Παυσανία,
ο οποίος κατηγορήθηκε
για συνεννοήσεις με τον Ξέρξη.

Έτσι,
με πρωτοβουλία του Αριστείδη
(=Αθηναίος, αρχηγός των αριστοκρατικών)
οι πόλεις του Αρχιπελάγους (Αιγαίου)
και των ιωνικών παραλίων (=στη Μικρά Ασία)
συνάπτουν (κάνουν) με την Αθήνα
μία Συμμαχία,
τη Συμμαχία της Δήλου
με έδρα το νησί της Δήλου
το 478 π. Χ..

Όλα τα μέλη της Συμμαχίας
διαθέτουν από μία ψήφο στο συνέδριο,
το οποίο συνέρχεται
μία φορά τον χρόνο στη Δήλο.

Είναι φυσικό η Αθήνα,
που διαθέτει την ισχυρότερη ναυτική δύναμη,
1. να επηρεάζει τις άλλες πόλεις
και, ουσιαστικά,
2. να κυριαρχεί στη Συμμαχία.

Οι πόλεις
που δεν επιθυμούσαν
ή οι πόλεις
που δεν είχαν τη δυνατότητα
να συνεισφέρουν (δώσουν στη Συμμαχία)
πλοία και άνδρες
μπορούσαν να περιορίσουν
τη συμβολή τους (τη συμμετοχή τους)
στην καταβολή (=στο να δώσουν)
ενός χρηματικού ποσού,
του φόρου.

Ο Αριστείδης, πρώτος,
καθόρισε το ποσό της εισφοράς 
(=ό,τι προσέφερε η κάθε πόλη)
για κάθε πόλη
με τόσο δίκαιο τρόπο,
ώστε οι σύμμαχοι τον ονόμασαν
«τον δικαιότερο
από όλους τους ανθρώπους».

Δέκα Αθηναίοι, οι «Ελληνοταμίαι»:
1. συγκέντρωναν  τα χρήματα,
2. κατέθεταν τα χρήματα
στο κοινό ταμείο της Συμμαχίας
στη Δήλο και,
κάθε φορά
που παρουσιαζόταν ανάγκη,
3. απέσυραν 
(έπαιρναν από το ταμείο)
τα αναγκαία χρήματα
για τις δαπάνες
της συντήρησης του στόλου. 

Η Συμμαχία
αναγνώριζε στους Αθηναίους
την ηγεμονία,
δηλαδή τη δυνατότητα
1. να σχεδιάζουν  και
2. να εκτελούν
τις πολεμικές επιχειρήσεις.

Όμως
η αυτονομία των πόλεων
(=το να αποφασίζουν για τον εαυτό τους)
ήταν απόλυτα  εγγυημένη (σίγουρη).
Κύρια σημεία
του πολιτικού σχεδίου του Κίμωνα
ήταν:
1. να διευρυνθεί
(να μεγαλώσει)
η Συμμαχία της Δήλου
2. να συνεχιστεί
ο πόλεμος κατά των Περσών και
3. να έχουν φιλικές σχέσεις
με τη Σπάρτη. 

Μετά το θάνατο του Αριστείδη
μετά και την εξορία του Θεμιστοκλή
με την κατηγορία του μηδισμού 
(=ότι πήγε με το μέρος των Περσών)
το 471 π.Χ.,
ο Κίμων,
γιος του Μιλτιάδη
και ηγέτης του αριστοκρατικού κόμματος,
1. επιβάλλεται
ως ο αναμφισβήτητος ηγέτης
στην Αθήνα  και
2. εφαρμόζει απρόσκοπτα
(χωρίς κανένα εμπόδιο)
τον πολιτικό του σχεδιασμό.

Μετά τη νίκη του Κίμωνα
εναντίον των Περσών
στον Ευρυμέδοντα ποταμό 
της Παμφυλίας (467 π.Χ.),
οι δυνάμεις
της Συμμαχίας της Δήλου
κυριαρχούν απόλυτα
στο Αιγαίο.
Οι πόλεις
που συμμετέχουν σ’ αυτή,
σύμφωνα
με διάφορους υπολογισμούς,
ανέρχονταν σε 400
(έφταναν τις 400).

Όμως,
αντιδράσεις αρχίζουν
να εκδηλώνονται 
σε πολλές από αυτές
με αιτία
την αλαζονική συμπεριφορά
των Αθηναίων.

Έτσι,
αναπτύσσονται
τάσεις απομάκρυνσης
από τη Συμμαχία,
οι οποίες καταλήγουν
σε εξεγέρσεις (Νάξος, Θάσος).
Ο Κίμων καταπνίγει βίαια
τις τάσεις απομάκρυνσης.

Γίνεται πλέον (=πια) φανερό
ότι η Συμμαχία της Δήλου
είχε μεταβληθεί
(=έγινε κάτι άλλο από αυτό που ήταν)
σε όργανο επιβολής
της πανελλήνιας αθηναϊκής ηγεμονίας
(πανελλήνια=σε όλη την Ελλάδα
αθηναϊκή=της Αθήνας
ηγεμονία=κυριαρχία), 
αφού:
1. καμία πόλη δεν έχει τη δυνατότητα
να αποχωρήσει (να φύγει) από τη Συμμαχία
χωρίς τη θέληση των Αθηναίων
2. η αυτονομία των πόλεων
(=το να αποφασίζουν για τον εαυτό τους)
είχε ουσιαστικά καταργηθεί.

Το 454 π.Χ.
ο νέος ισχυρός άνδρας της Αθήνας,
ο Περικλής,
μεταφέρει το ταμείο της Συμμαχίας
από τη Δήλο στην Ακρόπολη της Αθήνας.
 
Αυτό είναι μια πράξη
που συμβολίζει πολλά.
Γιατί:

1. το συνέδριο δε συνέρχεται (=γίνεται) πια.
2. οι αποφάσεις λαμβάνονται
μόνο από την Αθήνα και
3. τον φόρο ορίζει (κανονίζει)
η αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου.

 Το 449 π.Χ. υπογράφεται
ανάμεσα στην Αθήνα
και τον Πέρση βασιλιά
η λεγόμενη Ειρήνη του Καλλία. 
Με αυτήν, ουσιαστικά,
τερματίζονται οι Eλληνοπερσικοί Πόλεμοι.

Ο κύριος όρος της Ειρήνης
υποχρέωνε τους Πέρσες
να αναγνωρίσουν
την αυτονομία των ελληνικών πόλεων.

Έτσι, η Συμμαχία της Δήλου
δεν είχε πια κανέναν λόγο ύπαρξης,
αφού ο πόλεμος κατά των Περσών
είχε τερματιστεί.
Η απόκρουση (η απομάκρυνση)
της περσικής απειλής
ήταν, μία πρόφαση (μια δικαιολογία)
για την ύπαρξη της Συμμαχίας.